طراحی دبیرستان پسرانه در یزد با رویکرد پایداری

طراحی معماری مدرن در دهه های اخیر موجب مصرف بی رویه انرژی های تجدیدناپذیر در مرحله تأمین مصالح، ساخت و ساز و نگهداری بناها شده که پیدایش بحران انرژی را به همراه داشته است. علاوه بر آلودگی هایی که در هر کدام از مراحل فوق وارد محیط زیست می گردد؛ این بناها پس از تخریب، به طبیعت باز نمی گردد و آلودگی های وسیع زیست محیطی را به همراه می آورد. ضرورتاً مفهوم پایداری برای بهبود وضعیت مذکور در جوامع معاصر پدیدار گشت. در این نوشته سعی شده است با توجه به نقص پژوهش های صورت گرفته در مورد مفهوم پایداری، تصویر صحیحی از این مضمون از نوشتارهای مبدعان آن استخراج گردد. سپس با مطالعه این مضمون در عناصر معماری سنتی ایران همچون سرداب، بازار و غیره، احکام طراحی معماری پایدار استخراج گردد. این احکام که برخاسته از آداب و سنن جامعه ایرانی می باشد؛ مورد پذیرش بیشتر افراد جامعه و همچنین مدیریت آن برای اجرا در جامعه آسان تر می باشد. در گام بعدی سعی شده است که احکام طراحی معماری حاصله با پیشنهاد راهکارهایی برای نسل جدید و نیاز های او متناسب گردد. از آنجا که در مفهوم پایداری توجه به سه عنصر محیط، اجتماع و اقتصاد مورد تأکید می-باشد؛ موضوع طراحی معماری، مدرسه انتخاب گشت تا مطالعه رفتارهای اجتماعی دانش آموزان راحت تر گردد. شاخص مهم اجتماعی دانش آموزان دوره دبیرستان هویت شخصی می باشد که تأثیر محیط معماری مدارس بر شکل گیری آن در دانش آموزان، مورد بررسی قرار گرفته است. علاوه بر راهکارهای پیشنهادی برای صرفه جویی در مصرف انرژی های تجدیدناپذیر، از مدول برای طراحی معماری مدرسه استفاده شده است تا بدین طریق به وجه اقتصادی مفهوم پایداری توجه بیشتری شود. احکام حاصله در زمینه محیطی برای هر نوع طراحی معماری، احکام حاصله از بررسی تأثیر محیط معماری بر شکل گیری هویت دانش آموزان دوره دبیرستان، قوانین طراحی با مدول و راهکارهای صرفه جویی انرژی در طراحی معماری مدرسه بکار گرفته شده است.